کد مطلب:21148 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:6

گنجینه پرسمان » اخلاق و عرفان

اگر شخصي بيشتر عمر خود را در فساد باشد و روزي توبه كند ولي فرصتي براي جبران گناهان نداشته باشد و بميرد، آيا توبه او قابل قبول است؟

انسان در هر مرتبهاي از فساد و زشتي كه قرار داشته باشد نبايد از رحمت و بخشش الهي نااميد گردد؛ چون مأيوس شدن از رحمت خداوند، خود از گناهان كبيره است و انسان را در وادي كفر قرار ميدهد: »اَنَّهُ لايَتْاَسُ مِنْ رُوحِ اللّهِ اِلَّا القَوْمُ الْكافِرُونَ؛ به درستي كه از رحمت خدا مأيوس نميشوند مگر كافران.« بنابراين لازم است هر چه زودتر (فردي كه بيشتر عمرش را در فساد گذرانده است) توبه واقعي و خالص نمايد تا خود را از گذشته ننگينش پاك كند و مطمئن باشد كه در صورتي كه واقعاً از گذشتهاش پشيمان باشد و تصميم جديّ به ترك گناه و انجام دستورات الهي داشته باشد، خداوند توبهاش را ميپذيرد و او را پاك نموده و همانند فردي قرار ميدهد كه اصلاً هيچ گناهي مرتكب نشده است؛ چنان كه در روايت ميخوانيم:

اَلتَّائِبُ مِنَ الذَّنْبِ كَمَنْ لاذَنْبَ لَه

توبه كننده از گناه همانند فردي است كه گناهي انجام نداده است.

{P - بحار الانوار، ج 6، ص 21. P}

نكته قابل ذكر اين كه در صورتي كه انسان گناهكار حقّي از ديگران را پايمال كرده باشد، مثلاً مال كسي را سرقت كرده باشد و... بايد آن حقوق را به آنها برگرداند تا توبهاش مورد قبول قرار گيرد و نيز اگر در انجام واجباتي مثل نماز كوتاهي كرده باشد بايد قضاي آنها را بجا آورد.